Ин расми охуи Мавлуди Исо бозичаи маъмулии шумо нест, он барои ороиш сохта шудааст. Андозаи саховатманди он кафолат медиҳад, ки он воқеан бебозгашт аст, дар ҳоле ки берунии зебои он нарм ва ҷолиб аст, ки барои истироҳат дар шабҳои сарди зимистон комил аст. Бо мавқеи таъсирбахши худ, ин лӯхтак бешубҳа дар ҳама хона изҳорот медиҳад.